Analiza dyskursu autystycznego

Spektrum zaburze? autystycznych powoduje trudno?ci w interakcji i komunikacji, dlatego te? niniejsze badanie jest prób? rzucenia nieco ?wiatla na dyskurs dzieci autystycznych dotycz?cy sposobu, w jaki wykorzystuj? one spójne wi?zi i pokazuj? wspólprac? podczas rozmowy. Jest to wst?pny krok do zaproponowania pewnych sugestii, które mog? pomóc tym dzieciom w ich problemach i trudnych warunkach. Metoda badawcza opiera si? na analizie dyskursu autystycznego w odniesieniu do dwóch punktów: przestrzegania przez dzieci zasady wspólpracy w rozmowie i stosowania przez nie wi?zi spójnych. Poj?cie Zasady Spóldzielczej Grice'a (1975), która reguluje zachowania podczas rozmowy, zaklada, ?e rozmowa jest wspólnym przedsi?wzi?ciem interlokutorów. Halliday i Hasan (1976) omawiaj? poj?cie spójno?ci w dyskursie i uwa?aj?, ?e ka?dy tekst powinien byc ujednolicony przez pewne spójne urz?dzenia. W niniejszym badaniu dzieci autystyczne podchodz? do dyskursu z dwóch perspektyw: wspólpracy i spójno?ci.